Konferencja z okazji obchodów 100-lecia PIP
- Szczegóły
- Utworzono: 7 listopad 2019
21 października 2019 r. w Przemyślu odbyła się jedna z sześciu konferencji ramach jubileuszu 100 – lecia Państwowej Inspekcji Pracy, pod Patronatem Narodowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w Stulecie Odzyskania Niepodległości.
Podczas konferencji, której tytuł brzmiał „Pracuję legalnie” referat wprowadzający nt. Praca przymusowa – wiktymologiczny portret ofiary wygłosił prof. Czesław Kłak, kierownik Katedry Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Kryminalistyki, Kryminologii i Nauk Penitencjarnych KPSW. W swym wystąpieniu prof. Czesław Kłak zwrócił uwagę, że w polskim systemie prawa brakuje legalnej definicji pracy przymusowej, zaś kodeks karny z 1997 r. posługuje się innym pojęciem – pracy o charakterze przymusowym. Rodzi to wątpliwości interpretacyjne, które – zdaniem prof. Czesława Kłaka – powinny być usunięte poprzez interwencję ustawodawcy i wprowadzenie do kodeksu karnego legalnej definicji pojęcia pracy o charakterze przymusowym. Analizując portret wiktymologiczny ofiary pracy przymusowej prof. Czesław Kłak wskazał, że z przeprowadzonych badań wynika, iż w przypadku obywateli polskich są oni za granicą ofiarami zarówno pracy przymusowej, eksploatacji, jak również są wykorzystywani do żebractwa, kradzieży oraz wyłudzania świadczeń socjalnych oraz kredytów. W przypadku pracy przymusowej ofiarami są najczęściej mężczyźni w średnim wieku, mający problemy finansowe, nie posiadający stałego źródła dochodu, wystarczającego do pokrycia potrzeb życiowych, bezrobotni, dodatkowo mający problemy związane z nadużywaniem alkoholu, niejednokrotnie także karani. Sprawcy wykorzystują ich trudną sytuację życiową, którą poznają na etapie werbowania do pracy. Prof. Czesław Kłak zwrócił także uwagę na różne rodzaje prac przymusowych, do których wykorzystywani są ludzie. Jedną z nich jest tzw. niewolnictwo domowe. W takim przypadku ofiary wprowadzane są w błąd odnośnie do warunków pracy i płacy. Ofiarami są najczęściej kobiety, które nie ukończyły 35 roku życia, poszukujące pracy w charakterze pomocy domowej lub opiekunki do dzieci. Po przybyciu do miejsca pracy faktyczne pozbawiane są możliwości samodzielnego zachowania się, ich swoboda poruszania się jest ograniczana, a zachowanie jest kontrolowane, eliminowana jest także możliwość kontaktowania się ze światem zewnętrznym. Najczęściej ofiarami niewolnictwa domowego padają kobiety pochodzące z krajów azjatyckich lub afrykańskich. W tej grupie są jednak także i Polki.
